Malowanie rękami

Przy okazji ozdabiania kija deszczowego, o czym TUTAJ, pobawiliśmy się też trochę w bardziej klasyczne malowanie palcami, po zwykłej kartce papieru. Tosi zabawa wielce przypadła do gustu, nie bez powodu mówi się, że malowanie to jedna z ulubionych aktywności dzieci. To na pewno bardzo fajne doznanie sensoryczne, taplanie się w gęstych maziach, w dodatku kolorowych, genialnie stymuluje zmysły. Do tego każde maźnięcie ręką tworzy wzór, który można rozwijać, dodawać nowe elementy i wzbogacać zgodnie z twórczą inwencją. A już nawet takie maluchy jak Tosia mają inwencję twórczą, oj mają! Malując rękami dziecko ma więcej swobody niż przy pędzelku czy gąbce, choć te są zdecydowanie precyzyjniejsze, na wczesnych etapach rozwoju precyzja jest jednak najmniej istotna. Zabawę polecam nawet najmniejszym, choć jeśli boicie się o swoje meble i ubrania, polecam nieco inny sposób malowania. Wystarczy zaopatrzyć się w woreczek strunowy (np. duży woreczek do mrożenia), umieścić w środku kilka kolorów farby - tu już nie ma znaczenia czy będzie przeznaczona do malowania palcami, czy nie - zamknąć woreczek, położyć przed dzieckiem i obserwować. Doznania dotykowe są tu niestety znacznie mniejsze, ale zabawa na pewno będzie bardzo przyjemna. O malowaniu bez brudzenia możecie więcej poczytać TUTAJ, u Agnieszki z Kreatywnika.
A teraz mała fotorelacja z bonusem, który mam nadzieję Was nie przestraszy :D

A oto pierwsze obrazy, troszkę w nich też naszej inwencji, ale Tosia nigdy nie lubi bawić się sama, zawsze musimy jej pomagać i dodawać swoje trzy grosze. Wydaje mi się, że takie zachowanie wynika z tego, że mała chce sobie dokładnie obejrzeć jak my coś robimy, przygląda się nawet po kilkadziesiąt razy zamęczając nas w nieskończoność, byśmy powtarzali tę samą czynność. I ostatecznie działa sama, co jest cudowne!

Na koniec obiecany bonus w formie małego ostrzeżenia. Zabawy w malowanie palcami mogą się skończyć przeniesieniem kreatywności dziecka na inne sfery, na przykład na jedzenie. W końcu zupa czy jogurt naturalny mają nieco podobną konsystencję do gęstej farby, więc czemu nie? Nie dacie rady wytłumaczyć  czym różnią się obie te sytuacje i nie wiem czy jest sens. Ja stwierdziłam, że skoro Tosia zaczęła mi z lubością mazać po stole, zamiast się denerwować, podetknę jej ręcznik papierowy. I tak też powstały obrazy z zupy jagodowej, muszę przyznać, że mają swój urok, choć znikomą trwałość.